نازنین شادپی- نزديک به يک ماه است که تئاتر «سيندرلا» به کارگرداني جلال
تهراني در سالن اصلي تئاتر شهر در حال اجرا است. نکته جالب اين تئاتر، حضور
بهزاد عبدي آهنگساز مطرح سينما به عنوان يکي از بازيگران اين تئاتر است.
«من 12 سال قبل هم کار صحنه مي کردم.» اين جمله اي است که بهزاد عبدي در
گفتگوي صميمانه اي که با خبرنگار سينمايي آريا داشت، بيان کرد. متني که پيش
رو داريد، صحبت هاي بهزاد عبدي درباره علت حضورش در اين تئاتر است که از
نظر مي گذرانيد:
چه شد که به تئاتر جلال تهراني دعوت شديد؟
دليل
دعوت شدنم را که بايد از آقاي تهراني بپرسيد، اما من نزديک به 12 سال قبل
نيز کار صحنه مي کردم. اوكراين بودم که از دفتر آقاي تهراني با من تماس
گرفته شد و من را براي بازي در تئاتر دعوت کردند. من هم که علاقمند به آقاي
تهراني و کارهاي ايشان بودم با اشتياق دعوت را پذيرفتم.
پس چه شد که آهنگساز شديد؟ علاقه شما به کداميک زودتر بوجود آمد؛ بازيگري يا آهنگسازي؟
هر دو. آهنگسازي و بازيگري در مقولاتي به هم شبيه هستند.
مثلا؟
ريتم،
موسيقي بدن، موسيقي بياني. بازيگر نوازنده روي صحنه است. بيان و بدنش ساز
او هستند. اما از لحظاتي به بعد از هم فاصله مي گيرند و هر كدام به هنر
خاص خود بدل مى شوند.
دوست دارم يک سوال کليشه اي بپرسم؛ آهنگسازي سخت تر است يا بازيگري در تئاتر؟
به
نظر من مقوله خلق در هر دنيايي از هنر؛ بازيگري، نويسندگي، آهنگسازي و...
سخت است. کلا مقوله زايش سخت است. اما در تئاتر از منظرى ديگر خيلي سخت تر
است. در تئاتر بايد حداقل 3 ماه زندگي خود را وقفش کني.
قبول داريد که آهنگسازان هميشه مهجور مي مانند؟
بله.
قبول دارم. اما اينها براي من اهميت ندارند. من کار خودم را مي کنم. مهم
اين است که من براي خودم مطرح هستم. ببينيد من اوکراين زندگي مي کنم، وقتي
براي فيلم «آل» برنده سيمرغ بلورين بهترين آهنگسازي شدم، از طريق اينترنت
متوجه شدم. بعد با من تماس گرفتند. حتي براي «افسانه ماردوش» با من تماس
گرفتند و گفتند برنده جايزه شده اي، بيا و جايزه ات را بگير! واقعا اينها
براي من خيلى اهميت ندارند. من خيلي به اين جوايز و تشويق ها اهميت نمي
دهم. نه توقع زيادي از خودم دارم و نه توقع ايجاد مي کنم. من تا حد نهايت
توانايي ام ظاهر مي شوم؛ اگر توانايي من 2 است سعي مي کنم به 1.75 نزديک
شوم.
چه تفکر جالبي داريد. کمتر کسي است که در عرصه هنر فعاليت داشته باشد و توقع مطرح شدن را نداشته باشد.
ديده
شدن اثرم برايم مهم تر است. مهم اين است که کار هنري من ديده شود.هنرمند
خودش را پشت اثرش پنهان مى كند. اعتقاد دارم آدم ها نبايند به ماکزيمم
برسند. کسي که احساس مى كند به ماکزيمم رسيده از آن به بعد در بهترين حالت
ثابت مى ماند وگرنه سقوط آغاز شده است. چون انگيزه اي براي بهتر شدن
ندارد. اگر به اين نقطه تكرار برسم باز مى گردم و معلمى مى كنم.
واقعا معلم هم بوده ايد؟
بله . 12 سال فيزيک تدريس مى كردم. سرنوشت مرا با خود به دنياى هنر عظيم موسيقى كشاند.
در حال حاضر به جز بازي در نمايش «سيندرلا» مشغول آهنگسازي نيستيد؟
يک اپرا دارم مي نويسم و درگير آن هستم. پيشنهاد آهنگسازي چند کار سينمايي هم دارم که هنوز قطعي نشده اند.
عشقت ...