یه جای با صفا ... مثه اردبیل ... با بروبکس بریم
ساندویچ اشغال بخوریم ... لباسامونو گلی کنیم ... من بزنم تو سر نکو :)) نکو بزنه تو سرمن :))
صنم بگه : درد گرفته ها اینقدر شیطونی نکنین :دی
از توی رودخونه رد بشیم ، بدون اینکه پاچه هامونو بزنیم بالا ...
اب بریزیم رو سر شیوا ... هرهر بخندیم
بریم تو جنگل ... مثه چی بترسیم :))
بعدش بریم یه کافه ، یه قهوه ی داغ بخوریم در حالی که مثه یک سگ نجیب میلرزیم :))
رضوانه با 206 اش بیاد دنبالمون :))
بریم دسته جمعی کوه ... من هم طبق معمول وسط راه نفس کم بیارم و اتراق کنیم ...
نکو رو زنبور نیش بزنه :))
بغل یه دریاچه چادر بزنیم و شبو اونجا بگذرونیم ... یه گراز حمله کنه و هدیه شجاعانه!!! بره گرازه رو بکشه :))
فردا صبح در حالی که رومون پر از سوسک های خوشگله بیدار بشیم و دوباره بزنیم به دل جنگل ...
عاقا
من میخوام بدونم این چه زندگیه کوفتییه که ما داریم میکنیم ؟
صبح تا شب تو این هوای سرطانی پاشیم بریم یه دانشگاه سرطانی با ادمای سرطانی روبرو شیم که چی ؟
درس بخونیم که چی ؟؟؟ اگه قراره "زندگی" نکنیم دلیل این همه تلاش چیه دقیقا ؟ صرفا زنده موندن ؟؟؟
من دلم یه تفریح درست و حسابی میخواد :((
مثلا 6 صبح پاشم برم پیاده روی و از هوای صبح لذت ببرم بدون اینکه مجبور باشم به 100 نفر جواب پس بدم :|
5 شنبه ها دوستانه _دوستانه اش خیلی مهمه ها_ پاشیم بریم توچال !
شیطنت کنیم ... یه کم به این زندگی لعنتی هیجان بدیم :|
مردم از بی هیجانی من ... میخوام بدونم الان نخوام این کارا رو بکنم کی باید بکنم ؟ وقتی فسیل شدم ؟؟؟ :|
هوف :|